29467
Book
In basket
Konstanty Mikiewicz (1911-1935) jest dziś zapomnianym poetą i prozaikiem, którego niewielką spuścizną po tragicznej śmierci zajmował się sam Józef Czechowicz. Debiutował w 1934 roku, a swoje teksty publikował w takich pismach jak „Pion”, „Skamander” i „Wiadomości Literackie”. W wierszach z wyjątkową lekkością przedstawiał relacje z Naturą, jej czucie, jej rozumienie. Nie były mu jednak obce „cywilizacyjne sprawy”, choć to w temacie Natury mógł całkowicie rozwinąć swoją wyobraźnię i talent. W nich właśnie jego poezja staje się fantastyczna, może nawet baśniowa, niekiedy z nutką czegoś surrealistycznego. Jest tu miejsce na sielskość, na westchnięcie "et in arcadia ego", nie zapominając że życie nie jest jednowymiarowe i nieuniknione są w nim rzeczy mniej piękne i po prostu trudne… Po zapoznaniu się z poezją Mikiewicza pozostaje wrażenie obcowania z osobą młodą, wrażliwą, ambitną i tragiczną. Chce się wręcz wyszeptać słowa jednego z wierszy „Jak tyś sobie cichutko zwariował”… Dziś można sobie tylko wyobrazić, w którą stronę poszłyby myśli poety i jak wpłynęłaby na nie burzliwa historia.
Availability:
Wypożyczalnia Opatów
Brak informacji o dostępności: sygn. 82-1 (1 egz.)
Wypożyczalnia Łęka Opatowska
Brak informacji o dostępności: sygn. 82-1 (1 egz.)
Reviews:
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again